Od wielu lat moim małym marzeniem było spróbować Starki. Starka to rodzaj wódki produkowanej z żyta, starzonej w dębowych beczkach. Niektórzy określają ją mianem „polskiej whisky”. Tego małego marzenia nie mogłem sobie tak po prostu zrealizować idąc do sklepu z odpowiednią ilością gotówki. Jedyny spadkobierca tradycji produkcji Starki – Polmos Szczecin zgłosił w 2008 roku wniosek o upadłość. Samej Starki nie było na rynku od kilkunastu lat. Ceny na rynku wtórnym poszybowały, a ja, nie znając się za bardzo na tego typu alkoholach nie chciałem ryzykować sytuacji, w której ktoś sprzedaje mi jakiegoś tańszego single malta wartego 150 PLN jako Starkę za 1000 PLN.

Tak zgadza się, to jest blog o piwie. Ale Starka, tak samo jak niektóre piwa, urzekła mnie swoją historia, którą zaraz przedstawie. Tradycja produkcji tego alkoholu sięga co najmniej XV wieku. Kiedy w szlacheckiej rodzinie rodził się syn, brano beczkę po Węgrzynie (winie sprowadzonym z Węgier) i zalewano ją domowej produkcji spirytusem, z małym dodatkiem liści jabłoni lub lipy. Następnie, uprzednio zabezpieczywszy beczkę woskiem pszczelim zakopywano taka beczkę w ziemi i odkopywano dopiero na wesele potomka.

Na rynku znajdziemy różne „starki”. W tym takie sprowadzane z Rosji czy też Litwy. Jednak te produkty, w przeciwieństwie do dobra zgromadzonego w piwnicach dawnego Polmosu Szczecin, są tylko smakowymi, aromatyzowanymi wódkami. Starka wymaga ciągłości, co roku dodawania nowych nastawów, a producenci ze wschodu wyprzedali swoje zapasy, nie odnawiając ich.
Nie będziecie zaskoczeni, jeśli powiem Wam, że wiadomość o powrocie Starki na rynek bardzo mnie ucieszyła. Polmos Szczecin został co prawda kupiony, ale przez spółkę założoną na Cyprze i były obawy, że cały zapas destylatu popłynie za granicę, gdzie będzie sprzedawany pod inną marką. Tak się na szczęście nie stało, dzięki czemu mogłem zakupić butelkę Starka First Edition 35.

Zanim przejdę do degustacji, jeszcze dwie drobne uwagi. Starka First Edition różni się od starek produkowanych kiedyś przez Polmos Szczecin. First Edition w przeciwieństwie do np wznowionej edycji Banquet ma 40%, a nie 50% zawartości alkoholu. Co ciekawe, producent nazywa swe produkty np „Starka First Edition 35”, a nie określa ich jako „Starka Frist Edition, 35-letnia”. Ciężko więc stwierdzić jaki był najmłodszy rocznik użyty do stworzenia degustowanej przeze mnie wersji, jednak chyba można założyć, że jakaś część blendu to Starka co najmniej 35 letnia.

Druga uwaga to ta, że nie znam się na degustacji whisky i podobnych. Wiem jednak co nieco na temat degustacji piwa. Tym samym użyje podobnego procesu by opisać zawartość pokala, pomijając te punkty, które w tym kontekście nie mają sensu (piana…).

Piana: N/A

Barwa: Ciemnozłoty. Szkło w którym degustowałem Starkę to pokal sędziowski Biersommelier. U podstawy ma 1 cm średnicy.

Zapach: Zapach zdradza, że faktura płynu który będę próbował jest aksamitna, ułożona. Pierwszy akord, to oczywiście dębina. Drugi to rodzynki oraz melasa. Na trzecim planie wanilia oraz dalsze estry o profilu owocowym. Spodziewałbym się może większej finezji, ale i tak dobrze, że mamy trzy akcenty o różnym stopniu nasilenia, komponujące się ze sobą. No i trzeba wspomnieć, że zapach jest bardzo intensywny. Jeśli ktoś lubi rozsiąść się w fotelu ze szklaneczką wyrazistej whisky typu Lagavulin 16, to chyba nie będzie zawiedziony.

Smak: Początek słodki, trochę owocowy. Drugi akcent bardzo ostry, dębowy. Czuć ściąganie na podniebieniu, taninowość. Finisz to połączenie pierwszego i drugiego akordu. Aftertaste słodki, alkoholowy – dąb i rodzynki.

Ogólna zajebistość aka pijalność: Spodziewałem się nieco więcej, ale i też nie było źle. Problemem w odbiorze na pewno jest fakt, iż nie degustuję za dużo ciężkich alkoholi. Starka na pewno wyróżnia się intensywnością i głębią zapachu. Myślę, że wokół Starki obecnie jest sporo hype’u. Gdy ten opadnie, spadnie też pewnie cena, lub przesunie się ona odpowiednio, gdy Szczecińska Fabryka Wódek Starka zacznie wprowadzać bardziej ekskluzywne wersje.